دنیای خاطراتم

#دلتنگی چه واژه ی تلخ و غریبی . چه حس سرد و سنگین و غم انگیزی کاش دلتنگی مثل اشک بود می ریخت و تموم می شد می ریخت و سبک می شدی اونوقت مجبور نبودی هرروز این حجم از دلتنگی و دنبال خودت اینطرف و اونطرف ببری. دایی جووون عزیز دایی مهربون دایی صبور و دلسوز و دوست داشتنی رفتن و پرکشیدنت یک کوه دلتنگی و غم و تنهایی و بیکسی رو رو شونه های ضعیفمون گذاشته. مگه میشه زیر بار این همه غم دووم آورد. نگاه گرمت، لبخند مهربونت،صلابت گفتار و رفتارت،عظمت راه رفتنت به ما جوون تازه می داد. شور زندگی داشتیم. شاد بودیم. درد نداشتیم. اما حالا ۱۵ روزه که پشتمون خالی شده امیدمون ناامید شده دلمون تنگ شده ، دلمون تنگ شده ، دلمون خیلی تنگ شده دنیاا...